WIM FILIPPO OOK VOLGEND SEIZOEN HOOFDTRAINER.
Het bestuur van LV Roodenburg heeft de samenwerking met hoofdtrainer Wim Filippo verlengd voor het seizoen 2021-2022. Filippo was bezig aan zijn eerste seizoen bij LV Roodeburg, over de samenwerking is iedereen positief. We zijn zeer tevreden over de wijze waarop Wim de afgelopen maanden zich binnen de vereniging heeft gemanifesteerd. De spelers van het 1e en 2e elftal hebben waardering voor de wijze van werken en trainen van Wim en niet onbelangrijk: Ook de trainer heeft aangegeven dat hij graag nog een jaar verder wil gaan. En dus gaan wij minimaal een seizoen met elkaar verder. Hopelijk volgend jaar eindelijk een normaal seizoen zonder coronaperikelen!
Leon Kloos
Voorzitter LV Roodenburg
WINTERTRAINING
Het is winter en 2021. Weinig sneeuw en het kunstgrasveld ligt er bij als een biljartlaken. Een groot verschil met het verleden, toen de clubs nog niet de beschikking hadden over kunstgras. Een grasveld, dat in de winter ontdaan was van zijn grassprieten veranderde in een modderpoel. Een gravelveld, dat opgevroren was, kende verraderlijke kuilen.
De aarde is in de laatste tientallen jaren flink opgewarmd en de winters zijn niet meer die winters, die wij vroeger kenden. Wekenlange vorst, merentochten, snert en warme chocolademelk, het lijkt verleden tijd. En ondanks die omstandigheden, werd er in die jaren gewoon getraind. Dat kon natuurlijk niet op het veld, want bij vorst zaten er teveel oneffenheden in het veld.
Roodenburg speelde zowel met de senioren op niveau en dat betekende dat op trainingsavonden de training door ging. Een zaal was er zelden ter beschikking. Bij het lagere amateurvoetbal ging het er anders aan toe. Men ging wel naar de club, maar in plaats van training werd er een kaartje gelegd. Op die manier werd de groep bij elkaar gehouden.
Op Noord gingen ze de straat op en de spelers wisten het al. Je moest twee paar schoenen in je tas doen. Voetbalschoenen en loopschoenen.
Bij Roodenburg waren een drietal routes in trek. De selectie senioren deed het rondje Merenwijk, de B selectie, die bestond uit spelers van Roodenburg 3 en 4 liepen langs de Engeldaal naar het Alrijne Ziekenhuis in Leiderdorp en de jeugd had het rondje Kaag.
De route naar de Kaag liep langs de Zijl en was één lange weg. Er werd gelopen tot de molen of naar het eind bij de Kaag sociëteit. Om de 100 meter zorgde het licht van een lantaarnpaal voor de oriëntatie en ’s avonds was er weinig autoverkeer op de dijk. De trainers gaven het voorbeeld en liepen mee. Door het meelopen , lieten ze de spelers merken , dat zij één waren met de groep. Zij inspireerde de spelers en soms moesten ze een speler afremmen. Het kwam wel eens voor, dat spelers te snel van start gingen of teveel gegeten hadden. Aan het eind van de Kaag werden de koppen geteld. Een plaats om je te verschuilen was er onder de Driegatenbrug, maar wie regionaal voetbalde wilde presteren en liet de kans lopen om te worden gesnapt.
Op de terugweg volgde dan de wedstrijd. Wie was het snelst terug op Noord en kon als eerste onder de warme douche? De leider noteerde dan de namen van de binnenkomende spelers en de tijd. De trainer hield de prestaties bij.
Wanneer je een paar keer gelopen had, dan kreeg je toch opmerkingen van “Alweer?”. Was er een alternatief?
In de winter was het heel moeilijk om een zaal te bemachtigen. Clubs met trainers, die leraar waren , konden nog wel eens een zaaltje ritselen. Bij Roodenburg, met zoveel teams , moest de trainer op zoek naar alternatieven.
Langs de Willem de Zwijgerlaan lag de Groenoordhal en om de hal was er een groot parkeerterrein. Het parkeerterrein aan de achterzijde werd verlicht via halogeen lantaarnpalen. Oranjelicht en veel donkere plekken er om heen. Die lantaarnpalen stonden om de vijftig meter en onder die palen werd er door groepjes getraind. De spelers hadden ballen en pylonen mee en hoewel het licht schaars was, werd er een partijtje gespeeld en werden er techniekoefeningen uitgevoerd. Regelmatig moest de training worden stilgelegd, want dan passeerde er een veewagen, die het vee kwam afleveren voor de markt, die de dag er na zou plaatsvinden.
Het waren geen optimale omstandigheden, de trainer nam de spelers mee, ging voorop. De spelers bevonden zich in een andere omgeving en pasten zich aan die omgeving aan. De bal ging op de straat immers wat sneller. Men was al blij, dat er iets gedaan kon worden.
Iets heel bijzonders was de training in de kleedkamer door de regionale A jeugd. Kleedkamer 1 en 2 waren het decor en de groep, bestond uit spelers van A1 en A 2. Dat waren soms 24 man en hoe prop je die in twee kleedkamers en gaat daarbij toch training geven? Het antwoord werd gegeven door wijlen Arie Fielemon, die samen met de trainer een programma ontwikkeld had.
Arie deed in een kleedkamer de krachttraining, in de andere kleedkamer werd de techniektraining gegeven. Op de grond lagen oude postzakken. Geen fitnessmatjes en hier voerden de spelers partneroefeningen uit en oefeningen met de medecinbal.
In de andere kleedkamer de spierversterkende gymnastiekoefeningen.
Hoe dan ook, de teamsfeer was uitmuntend. Men wilde niet voor elkaar onderdoen en Arie, die ook ervaring had met het trainen van speciale politie eenheden, wist de spelers in de kleine ruimte wel te vermaken.
Soms lag er sneeuw op het trainingsveld en wanneer er geen ijs onder het sneeuw lag, dan stond een sneeuwtraining op het programma. Zelfs bij 50 cm plaksneeuw gingen de spelers het veld op. Vooraf werden twee ballen ingesmeerd met ledervet, zodat de sneeuw niet aan de bal zou plakken. Daarna volgde de partij. Ik kan u meedelen dat lopen in sneeuw veel energie vergt, maar het zorgt wel voor veel plezier bij de spelers. Het waren weer heel andere omstandigheden.
Een sneeuwtraining eindigde altijd met een sneeuwballengevecht en daarna werd er nog wel eens iemand ingepeperd.
Kon er helemaal niets gedaan worden, dan was er het Oude Praethuys. Hier vond dan een bespreking plaats of werden de spelregels besproken.
Onverrichter zake naar huis gaan, is er nooit bij geweest.
Teamspirit, onverzettelijkheid, het aanpassen aan de omstandigheden, het zijn eigenschappen, die je als voetballer moet bezitten om de top in het betaalde of amateurvoetbal te bereiken. Velen zijn daarin via Roodenburg geslaagd. Het zijn daarnaast eigenschappen, die goed van pas komen bij de maatschappelijke carrière.
De omstandigheden zijn tegenwoordig niet te vergelijken met die van dertig/ veertig jaar geleden. Ziet het er tegenwoordig dreigend uit, dan is er de app en krijg je via een geschreven tekst te lezen dat men teveel huiswerk heeft of moet werken.
Anno 2021 past men zich wederom aan de omstandigheden aan, maar het is toch even anders dan in het roemrijke verleden.
HET VOETBALGEBEUREN
Het is zaterdag een koude bedoening. Toch zijn er 3 groepen in de weer. Partijtjes worden er gespeeld, zodat de kinderen hun energie kwijt kunnen.
Op zondagmorgen is er de voetbalschool. Kinderen krijgen dan de gelegenheid om hun techniek bij te scholen.
De trainers coördinator werkt hoofdzakelijk met de e-mail.
Oefenstof materiaal wordt er verzameld en gerubriceerd. Een jaarprogramma op basis van techniek voor onder 11 is toegevoegd aan de bibliotheek.
Een nieuwe brochure met als thema : beslissingen nemen via de impliciete leermethode voor E en D pupillen is volgende week gereed.
Voor de komende zaterdagen zijn er weer ideeën naar de trainers gestuurd.
En oh ja, deze maand zijn er weer 5 nieuwe jeugdleden bij de onderbouw ingeschreven. Want dat gaat gewoon door, ondanks dat er geen KNVB wedstrijden zijn.
