Geschiedenis
Bij de oprichting op 27 mei 1927 kreeg de club de naam “Voor Ons Genoegen”, maar toen men zich in 1929 aanmeldde bij de Voetbalbond, bleek de naam “V.O.G. reeds te bestaan en moest men een andere naam kiezen. Het werd Roodenburg, omdat de ploeg in de Roodenburgpolder (Rijndijkstraat) werd opgericht.
Na enkele omzwervingen kreeg Roodenburg in 1939 een vaste locatie toegewezen in “De Leidsche Hout”, waar men twee velden had, maar waarbij het hoofdveld, met “Sintelbaan”, gedeeld moest worden met de Atletieksport (Holland & Bataven). In 1958 werd de club “eindelijk” tweedeklasser en groeide als kool. De atletiek en het voetbal zaten elkaar langzamerhand behoorlijk in de weg en ”De Blauwzwarters” zouden verhuizen naar “De Kooi” en “Noord”.Toen dan ook in 1964 “Sportpark Noord” (met 3 velden) betrokken kon worden, was de club er echt aan toe!.
Met de groei kwamen ook de (nog) betere resultaten en in 1966 promoveerde het eerste elftal naar de (hoogste) eerste klasse! Het tweede team ging datzelfde jaar naar de reserve tweede klasse. De jaren 1965 – 1995 zijn voor Roodenburg topjaren geweest, waarbij 1973 als grootste uitschieter, want toen speelde het eerste elftal, samen met CEC, Eilermark, Elinkwijk, RBC en Veritas om het kampioenschap van Nederland, waarbij we tweede werden!
De club werd een echte “wijkgebonden” club, met ook heel veel leden uit de in de jaren zeventig gebouwde “Merenwijk” en zorgde en passant voor een uitstekende jeugdopleiding. In al die jaren speelden wij afwisselend eerste, dan wel tweede klasse, maar de A- en B-jeugd bleven regionaal aan de top. Vele clubs, ook uit het betaalde voetbal, zagen Roodenburg als een welgevulde kweekvijver, waaruit naar hartelust gevist kon (en mocht?) worden ...! De “Wall of Fame” (Roodenburgers die het betaalde voetbal ‘haalden’) in het prachtig “vernieuwbouwde” clubhuis is daar de getuigenis van, maar ook het “andere” betaalde voetbal, vooral vanaf eind jaren ’80, viste, en viste en vist nog steeds ........
Het eerste elftal speelde de laatste jaren in de vierde klas en miste telkens net het kampioenschap. Wel werd iedere keer “een periode” binnengehaald, maar niet gevolgd door de zo gewenste promotie. Het seizoen 2005-06 bracht, in tegenstelling tot de verwachtingen, zelfs degradatie naar de 5e klasse!! Vanuit deze kelder, maar dan op de zaterdag, is in de vijfde klas begonnen en met behulp van vele teruggekeerde spelers, werd het jaar 2006-07 met kampioenschap & promotie afgesloten! Nog meer oud jeugdspelers meldden zich weer op het oude nest en het jaar 2007-08 in de vierde klas, werd zo mogelijk een nog groter succes, want met wederom trainer Marcel van der Burg: aan het roer, werd op 1 maart ’08 (ongeslagen!!) de promotie binnen gehaald en op zaterdag 15 maart werd de kampioensvlag gehesen, na de (5-3) triomf op Haagse Hout. ROODENBURG IS WEER DERDE KLASSER!!
Buiten het voetbal had en heeft Roodenburg ook zijn taak als wijkclub niet verzaakt; talenten, maar ook niet-getalenteerde spelers vonden hier op Noord hun plek. Sport als belangrijk integratiemiddel werd door menig (bege)leider van harte toegepast, hoewel dat niet altijd van een leien dakje ging: in de jubilieumkrant in 1987, die huis-aan-huis in Leiden en Leiderdorp werd verspreid, luidde de kop van een artikel: “leider of lijder”, waarmee aangegeven werd, dat het-leider-zijn niet altijd een pretje was.....
De toenmalige burgemeester van Leiden, de heer Goekoop, zei toen al:“Roodenburg heeft een sociale taak”.Die sociale taak is, doordat de verhoudingen in de samenleving tussen allochtonen en autochtonen verscherpt zijn, alleen maar moeilijker geworden. Dat is op nationaal niveau merkbaar, maar ook in kleiner verband in de wijk: het onderwijs komt in een spagaat, alsook sportclubs in een dergelijke situatie. Roodenburg wil zijn taak als wijkgebonden voetbalclub graag ten uitvoer (kunnen) brengen. Daarvoor zijn veel leden nodig, ook veel oud-leden! En die kwamen, maar er moeten er nog veel meer (terug)komen!
Piet van Polanen gehuldigd voor de aanvang
van de wedstrijd tegen LFC door Roodenburg
voorzitter L.Geuke
